چای سیاه یا چای سبز؟

چای یکی از محبوب‌ترین نوشیدنی‌های جهان محسوب می‌شود که فواید تغذیه‌ای مختلف را در اختیار ما قرار می‌دهد. چای سیاه و چای سبز دو نوع طرفداران خاص خود را دارند.هنگامی که موضوع انواع مختلف چای مطرح می‌شود، ستاره‌های اصلی آنتی‌اکسیدان‌های موجود در آنها هستند، به ویژه نوع خاصی از آنتی اکسیدان که به نام پلی فنول شناخته می‌شود.

آنتی اکسیدان‌ها ملکول‌هایی هستند که از اکسیداسیون و تولید رادیکال‌های آزاد جلوگیری می‌کنند.رادیکال‌های آزاد که از چیزهایی مانند آلودگی‌های زیست محیطی و دود سیگار ناشی می‌شوند به DNA آسیب وارد می‌کنند و همچنین به بیماری‌هایی مانند سرطان منجر می‌شوند. اما کدام چای – سیاه یا سبز – از قدرت آنتی اکسیدانی بیشتری برخوردار است؟

در شرایطی که ممکن است فکر کنید چای سبز در مقایسه با چای سیاه از پلی فنول‌های بیشتری برخوردار است، پژوهشگران در موسسه پیشگیری از سرطان در نیویورک، معتقدند نباید سریع در این زمینه نتیجه‌گیری کرد.چای سبز و چای سیاه از یک گیاه چای مشابه که به نام کاملیا سیننسیس شناخته می‌شود، تهیه می‌شوند و این به معنای آن است که هر دو حاوی مقادیر مشابه از پلی فنول‌ها هستند، که از آسیب DNA در برابر سموم زیست محیطی به یک میزان جلوگیری می‌کنند.

مطالعات موسسه ملی سرطان آمریکا نشان داده است که چای سبز نوشیدنی غنی‌تر از یک کاتچین فعال و خاص محسوب می‌شود که به نام اپیگالوکاتچین-۳-گالات (EGCG) شناخته می‌شود.مطالعات متعددی به قدرت چای سبز در زمینه تقویت حافظه و مقابله با از دست دادن آن با افزایش سن اشاره داشته‌اند. مطالعه موسسه ملی سرطان آمریکا نیز چای سبز را به طور ویژه با تقویت حافظه و پیشگیری از بیماری آلزایمر پیوند داده است.

در شرایطی که مطالعات متعدد حیوانی و انسانی به قدرت آنتی اکسیدانی چای سبز و چای سیاه و فواید آنها برای سلامت انسان اشاره داشته‌اند، عوامل سلامت متعدد دیگری نیز در این دو نوشیدنی وجود دارند که می‌توانند محبوبیت بالای آنها در نقاط مختلف جهان را توضیح دهند.

مصرف چای سبز با کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی پیوند خورده است
چای سیاه در شرایطی که از تراکم EGCG پایین برخوردار است، اما از نظر پلی فنول‌هایی به نام تئاروبیگین‌ها و تئافلاوین‌ها غنی‌تر است که با خطر کاهش یافته کلسترول بالا، دیابت، بیماری پارکینسون، پوکی استخوان، و سنگ‌های کلیه پیوند خورده اند.بنابر گزارش موسسه ملی سلامت آمریکا، مصرف چای سیاه به طور قابل توجهی خطر کلی ابتلا به بیماری پارکینسون را کاهش می‌دهد.

مصرف چای سبز با کاهش خطر حمله قلبی و سکته مغزی پیوند خورده است. پژوهش مرکز پزشکی دانشگاه مریلند نشان داد، افرادی که روزانه سه فنجان یا بیشتر چای سبز می‌نوشند، خطر کلی ابتلا به بیماری قلبی در نتیجه کاهش سطوح کلسترول بد (LDL) و تری گلیسیرید در آنها کاهش می‌یابد.همچنین، مطالعه‌ای دیگر توسط دانشگاه مریلند به این نکته اشاره داشت که چای سبز و عصاره چای سبز به طور قابل توجهی سرعت تکثیر سلول‌های سرطانی در پوست، معده، مری، روده بزرگ، ریه، پانکراس، مثانه، تخمدان، و پستان را کاهش می‌دهد.به عنوان مثال، مطالعه انجام شده روی مردان نشان داد آنهایی که به طور مرتب چای سبز مصرف می‌کنند، نرخ بقای خود را در مقایسه با مردانی که چای سبز مصرف نمی‌کردند به میزان پنج سال افزایش دادند.مطالعه‌ای دیگر با حضور زنان یائسه که در مراحل اولیه سرطان پستان قرار داشتند نیز نشان داد که نوشیدن چای سبز تا پنج فنجان در روز گسترش سلول‌های سرطانی را کند کرده و نرخ بازگشت سرطان را پس از درمان پایین می‌آورد.

بنابر گزارش موسسه ملی سرطان آمریکا، هنگامی که موضوع محتوای کافئین مطرح می‌شود، چای سیاه از قدرت بیشتری برخوردار است. محتوای کافئین چای سیاه حدود ۶۴ تا ۱۱۲ میلی گرم در یک وعده ۸ اونسی (۲۳۶.۵ میلی لیتر) است، در شرایطی که چای سبز تنها حاوی ۲۴ تا ۳۹ میلی گرم است. بر همین اساس، چای سیاه از نظر افزایش انرژی، هوشیاری، و کاهش وزن به واسطه محتوای کافئین و تئوفیلین بالاتر از قدرت بیشتری برخوردار است. مطالعات مختلف نشان داده‌اند که کافئین و تئوفیلین ضربان قلب را افزایش می‌دهند، سوخت و ساز را تقویت و انرژی را افزایش می‌دهند.

مصرف هر دو نوشیدنی قدرت مبارزه با رادیکال‌های آزاد و پاکسازی بدن را افزایش می‌دهد. بخشی از این شرایط به محتوای بالای پلی فنول چای سبز و چای سیاه باز می‌گردد، اما آنتی اکسیدان‌های دیگری که به نام فلاونوئیدها شناخته می‌شوند نیز در مبارزه با سموم رادیکال آزاد مضر نقش دارند.مصرف چای سبز و چای سیاه با کاهش چشمگیر رشد تومور سرطانی، تقویت سوخت و ساز برای کمک به کاهش وزن، بهبود قدرت پوست و استخوان، و حتی پیشگیری از بیماری‌هایی مانند سکته مغزی، بیماری قلبی، دیابت و بیماری پارکینسون پیوند خورده‌اند.