آشنایی با رشته ورزشی پادل

آشنایی با رشته ورزشی پادل
در بین همه ی رشته های جدید که تلاش دارند به ابراز وجود بپردازند و تقریبا در این راه ناکام مانده اند، شاید «پادل»از شرایطی متفاوت برخوردار و گام های محکم تری برداشته است.

این رشته نو در بین ورزش دوستان ناآشناست، اما سالهاست در آن سوی مرزها به خصوص اروپا ،آمریکا،استرالیا ، کانادا ، چین و بعضی دیگر از کشورهای آسیایی علاقمندان زیادی پیدا کرده و آرام آرام از لحاظ تبلیغی و جذب طرفدار به سطح قابل قبولی رسیده است. پادل را ورزش قرن بیست و یکم نامیده اند اما به نظر می رسد همچنان نیازمند زمان است تا این رشته همه گیر شود.

پادل ورزشی جذاب، شادی آور بسیار پر تحرک است که با تمرکز لازم می توان آن را در همه ی سنین بازی کرد. این رشته عصاره یی از چند ورزش راکتی مثل اسکواش،تنیس وبدمینتون است و جذابیت های خاص خود را دارد. ابداع پادل به سال ۱۹۶۸ میلادی (۱۳۴۷ شمسی )باز می گردد. اما شکل کنونی آن در سال های اخیر پی ریزی شده است. زمانی که «آلفونسو دئو نلوئه»ی اسپانیایی برای دیدن دوستش «انریکو کور کوئه را» به مکزیک سفر کرده بود برای پایه ریز ی این رشته با وی به مشورت پرداخت و در بازگشت به اسپانیا برای نخستین بار زمین بازی پادل را در «مارابلا» بنا کرد.

قوانین این رشته و نوع بازی آن به تدریج مدون و به سرعت علاقمندان بسیاری جذب آن شدند.از آرژانتین و اسپانیا به کشورهایی که بیشترین توجه را به ورزش قرن بیست و یکم نشان داده اند، یاد می کنند چرا که میلیون ها نفر در این کشورها مشغول بازی پادل هستند و حدود ۱۰ هزار زمین نیز برای این زمین احداث شده است. پادل دارای اتحادیه ی بین المللی است.

ورود ورزش پادل به ایران

جرقه ی ورود پادل به چرخه ی ورزش ایران از سال ۱۳۸۴ زده شد و درسال ۱۳۸۹ نخستین زمین پادل درمجموعه انقلاب تهران به مرحله بهره برداری رسید.
فرهاد جامع که علاقه زیادی به راه اندازی این رشته در کشورمان دارد، در این مدت تلاش های فراوانی به خرج داده است. وی در این باره می گوید: مقامات وزارت ورزش و جوانان با نگاهی ویژه این ورزش را مورد تایید قرار داه و فدراسیون اسکواش نیز حرکت نوینی را برای اشاعه ی این ورزش آغاز کرده است. فرهاد جامع، بنیان گذار این ورزش مسئولیت کمیته ی پادل را در فدراسیون اسکواش بر عهده داشته و با فدراسیون پادل اسپانیا و فدراسیون جهانی پادل در اسپانیا جهت به رسمیت شناختن ایران به عنوان مقر تشکیل کنفدراسیون آسیایی این رشته را پی گیری می کند.

ویژگی های ورزش پادل
پادل را زمینی مستطیل شکل به ابعاد ۱۰×۲۰ بازی می کنند. زمین این رشته ورزشی تلفیقی از اسکواش و تنیس است که با ۴ نفر به صورت ۲ به ۲ این رشته ورزشی اجرا می شود.
راکت پادل از شکل خاصی برخوردار است. راکت هایی که زه ندارند و به جای آن کربن در آن ها به کار رفته است. طول این راکت ها ۵/۴۵ سانتی متر در ۲۶ سانتی متر و ۳۸ میلیمتر هم ضخامت دارد. البته سطح مرکزی راکت دارای سوراخ هایی است که هر کدام بین ۹ تا ۱۳ میلی متر است. راکت پادل دارای یک بند بوده که برای حفظ ایمنی به مچ دست ورزشکار گره می خورد. تور ده متری که ۸۸ سانتی متر ارتفاع دارد ، در وسط عرض زمین نصب می شود.توپ پادل گویی لاستیکی شبیه به توپ تنیس و زرد رنگ است.به طور معممول این توپ بین ۵۶ تا ۴/۵۹ گرم وزن دارد.

نحوه ی انجام این بازی بی شباهت به تنیس نیست. زمانی که حداکثر ست ها به عدد فرد برسد، ۹۰ ثانیه استراحت برای ورزشکاران در نظر گرفته می شود. نکته ی جالب این است که در پادل هم مثل اسکواش از دیوار برای ضربه استفاده می شود و خط اوت وجود ندارد. در واقع توپ پس از یک بار برخورد به دیواره توسط بازیکن زده می شود. جنس زمین بازی از چمن مصنوعی یا سیمانی به رنگ های زرد ، آبی و سبز است. مسابقه در پنج یا شش دور با تای برک(شکست وضع تساوی) انجام می گیرد.