بیماری شانکرویید

شانکرویید یا شانکر نرم یک بیماری خاص مناطق گرمسیری می باشد. مخزن این عفونت انسان می باشد. باکتری هموفیـلوس دو کـره ای (Hemophilus Ducreyi) عامل ایجاد کننده این بیماری می باشد.در حدود ۲۰ تا۶۰ درصد زخم های دستگاه تناسلی در مناطق صحرای آفریقا و جنوب شرق آسیا به علت ابتلا به بیماری شانکروئید ایجاد می شود.

شانکروئید از آن دسته بیماری هایی است که شایع نمی باشد و از راه جنسی و بوسیله هموفیلوس دوکره ای ایجاد می شود. با تشکیل زخم دردناک در ناحیه تناسلی و لنفادنوپاتی اینگوینال این بیماری تشخیص داده می شود.

این بیماری در مردانی که با جنس مخالف ارتباط جنسی دارند بیشتر دیده می شود و این بیماری را از شریک جنسی خود که اکثرا یک حامل بی علامت است دریافت می کنند.
دوره نهفتگی
دوره نهفتگی در این بیماری ۳-۵روز و حداکثر ۱۴ روز است.
دوره واگیری
تا زمانی که عامل عفونت در زخم اولیه و یا ترشحات غده های لنفی که متورم شده اند وجود دارد و زخم بهبود نیافته، انتقال بیماری صورت می گیرد که این مدت در مواردی که بیماریدرمان نشده است ممکن است چند هفته تا چند ماه ادامه پیدا کند. با درمان به وسیله آنتی بیوتیک ها تمام باکتریها از بین می روند و محل زخم نیز یک تا دو هفته بعد بهبود میابد .

علایم بیماری
در محل تلقیح ابتدا یک پاپول قرمز دردناک ظاهر می شود و با پیشرفت بیماری به یک پوسچول تبدیل می شود که در صورت پاره شدن یک زخم با قاعده قرمز درخشان را تشکیل می دهد. زخم شانکروئید عمیق می باشد و بسرعت خونریزی میکند و معمولا از اطراف گسترش پیدا می کند. یک اگزودای فیبرینی زرد-خاکستری زخم را احاطه کرده است.

شدت عفونت در این زخم ها بسیار زیاد است و حتی ممکن است از طریق خود تلقیحی برتعداد زخم ها اضافه شود. روی باسن، رانها و منطقه آنال محل ایجاد زخم می باشند. احساس بی حالی، تب، آنورکسی و میالژی در بیمار مشاهده می شود. لنف نودها ممکن است چرکی و زخمی شده و یا خود بخود بهبود یابند.اغلب زنان حامل ارگانیسم می باشند و فاقد نشانه های قابل تشخیص و علایم بیماری هستند. اگر بیماری درمان نشود ممکن است به طور خود بخود بهبود یابند و یا اینکه بیماری مزمن شود و برای بهبودی به زمان بیشتری نیاز داشته باشد.
از دیگر علایم بیماری ضایعـات نـرم و بسیار دردنـاک چـرکی می باشد که در دو سوم موارد به همراه بزرگ شدن غدد لنفاوی و کشاله ی ران می باشد.
گاهی چند زخم کوچک به هم می چسبند و زخـم بزرگتـری را تشکیل می دهند.

تشخیص
با آزمایش و بررسی غدد لنفاوی قابل می توان این بیماری را تشخیص داد.تشخیص این بیماری معمولا با لنفو گرام و نروم اشتباه گرفته می شود.

راه های انتقال
این بیماری معمولا از طریق رابطه ی جنسی منتقل می شود. شانکروئید به مقدار زیادی با مصرف دارو به طور خودسرانه و بدون تجویز پزشک همراه بوده است.

پیشگیری:
عدم برقراری تماس جنسی با افراد مشکوک به بیماری و با افراد دارای شرکای جنسی زیاد بهترین روش برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری می باشد.
باید نسبت به مبتلا نبودن شریک جنسی از طریق انجام آزمایشات اطمینان حاصل شود .
استفاده از کاندوم در هنگام برقراری تماسهای جنسی واژینال، دهانی و یا مقعدی مطمئن ترین روش پیشگیری میباشد.
پس از تماس دست با اندامهای جنسی و ترشحات بدن و پس از اجابت مزاج برای احتیاط بیشتر باید دستها را به خوبی شستشو داد.

درمــان
استفاده از از آنتی بیوتیک هایی مانند:سفتریاکـسیـون، آزیترومایسین ، اریتر ومایسین ، سیپروفلوکساسین برای درمان شانکروئید توصیه می شود.