دانستنی های زایمان(قسمت سوم)

زایمان غیر طبیعی (سزارین):
گاهی پزشکتان با بررسی وضعیت، از قبل به شما می گوید که نمی توانید زایمان طبیعی داشته باشید و به دلایلی مجبورید با روش سزارین زایمان کنید. مثلا لگن کوچکی دارید که احتمال دارد زایمان طبیعی را برای شما سخت کند. ولی گاهی اوقات درست موقع زایمان شرایط غیر منتظره و اضطراری برای شما یا بچه و یا هر دو پیش می آید که پزشک به طور ناگهانی دستور سزارین می دهد. در این روش یک برش افقی در ناحیه شکم و دیواره رحم درست بالای موهای ناحیه تناسلی ایجاد می شود و کودک به دنیا می آید. ایجاد این برش فقط ۵ دقیقه طول می کشد و بخیه آن حدودا ۲۰ دقیقه وقت می گیرد. ۳ تا ۶ ماه بعد از عمل جای زخم تقریباً محو می شود.
عمل را با بیهوشی عمومی و یا با بی‌حسی موضعی می توان انجام داد. اگر از روش بی‌حسی موضعی استفاده شود، شما در هنگام عمل هوشیارید ولی دردی را احساس نخواهید کرد. حسن این روش آن است که می‌توانید کودکتان را فوراً در آغوش بگیرید.
از طرفی بی‌حسی موضعی در مقایسه با بیهوشی کامل، عوارض کمتری دارد. مشکلات ناشی از بیهوشی کامل در مادران که معمولاً بعد از زایمان به وجود می آید در بی‌حسی موضعی کمتر اتفاق می افتد. مثلاً دوران نقاهت در مادرانی که با بی‌حسی موضعی عمل شوند معمولاً کمتر است، بعد از عمل سرحال‌ترند و وضعیت عمومی‌شان بهتر است. با این حال در شرایط اضطراری، سزارین فقط با بیهوشی کامل انجام می‌شود. در سزارین تقریباً بلافاصله بعد از تولد بچه می توانید به آرامی راه بروید، جای عمل تا چند روز درد دارد و شما مجبورید ۳ تا ۵ روز در بیمارستان بمانید. باید ورزشهایی انجام دهید تا ماهیچه‌های شکمتان قوی شوند و کم کم حالت قبلی خود را به دست آورند. برای این کار بهتر است زیر نظر یک فیزیوتراپیست وارد ورزش کنید، روز به روز وضعیت عمومی شما بهتر می شود ولی تا حدود ۶ هفته نباید به خودتان زیاد فشار بیاورید.

انتخاب روش زایمان:
فراموش نکنید چنانچه پزشکتان تشخیص داد که برای زایمان طبیعی مشکلی ندارید به سراغ سزارین نروید، چون برتری‌هایی که زایمان طبیعی دارد به هیچ وجه با سزارین قابل مقایسه نیست. اطلاعات غلط، غیرواقعی و اغراق آمیز که از دیگران درباره دردهای وحشتناک زایمان طبیعی شنیده‌اید، شمارا حسابی ترسانده و مضطرب کرده است. این موضوع باعث شده نتوانید در این باره کاملاً منطقی تصمیم بگیرید؛ بنابراین اولین کاری که باید انجام دهید این است که تمام این اطلاعات غلط را از ذهنتان خارج کنید، یک جا جمع کنید و همه را بسوزانید. قدم بعدی به دست آوردن اطلاعات درست و واقعی از افراد مطلع و پزشک متخصص، کتاب‌ها و سایت‌های اینترنتی معتبر است. به یاد داشته باشید دانستن درباره هرموضوعی، یک موهبت است که شما را از طی کردن راه‌های نادرست و هدر دادن عمر با ارزش و بازنده بودن نجات می دهد.
اگر می خواهید در امر به دنیا آوردن کودکتان که یکی از مهم‌ترین اتفاقات زندگی شماست کنترل داشته باشید، خودتان را در تولد کودکتان در حاشیه قرار ندهید. راضی نشوید که در این مرحله مهم زندگیتان تنها یک تماشاچی آن هم از نوع بیهوش و بی اراده باشید. اگر فقط بنشینید تا دیگران کودکی که شما ۹ ماه تمام مثل جان شیرین از او مراقبت کرده‌اید را به دنیا بیاورند، تولد او برای شما چه افتخاری خواهد داشت؟ شما باید فعالانه در زایمان شرکت کنید و تا آنجا که می توانید نگذارید روشهای غیر طبیعی وارد روند زایمانتان شود.
یک روش طبیعی و حتی المقدور بدون داروهای مسکن، بهترین گزینه برای شما خواهد بود. در این شرایط درد و ناراحتی‌های زایمان را به عنوان بخشی از راهی که انتخاب کرده‌اید می پذیرید و از آن استقبال می‌کنید. این یعنی همان انگیزه مادرانه که با آن، چنان قدرتی پیدا می کنید که می توانید به خاطر فرزندتان کوه را جا به جا کنید، چند ساعت مبارزه و مقاومت که جای خود را دارد. در این حالت هر وقت به زایمان طبیعی فکر می‌کنید به جای اینکه ترس و اضطراب به سراغتان بیاید، احساس غرور، قدرت و رضایت وجودتان را پر می کند. سزارین تنها زمانی که به دلایلی، جان مادر، نوزاد و یا هر دو در خطر باشد مانعی ندارد. در واقع در این شرایط شما بین بد و بدتر، بد را انتخاب می‌کنید.
معایب زایمان به روش جراحی (سزارین):
سزارین یک عمل جراحی محسوب می شود و مانند هر عمل جراحی دیگر، خطرات خاص خودش را دارد.
* داروی بیهوشی که موقع عمل، وارد بدن مادر می‌شود، عوارض زیادی به جا می گذارد. به خصوص اگر مادری نسبت به ماده بیهوشی حساسیت داشته باشد.
* سزارین به پزشک متخصص زنان، بیهوشی، جراح و امکانات و تجهیزات ویژه نیاز دارد و تمام اینها هزینه زیادی را به گردن شما میندازد.
* میزان خونی که مادر در زایمان سزارین از دست می دهد ۲ برابر زایمان طبیعی است. گاهی در اثر شدت خونریزی در حین عمل نیاز به تزریق خون وجود دارد و در هر بار انتقال خون، خطر ابتلا به ایدز و هپاتیت و حساسیت‌ها افزایش می یابد.
* احتمال آسیب رسیدن به اعضای مجاور رحم مانند مثانه و … وجود دارد.
* میزان بروز عفونت‌های رحم در سزارین دو برابر زایمان طبیعی است.
* افسردگی پس از زایمان سزارین بیشتر از زایمان طبیعی است.
* زنانی که به صورت غیرطبیعی زایمان می کنند تا مدتها نمی توانند کارهای شخصی خود را انجام دهند. وضعیت جسمانی شان دیرتر از معمول به حالت اولیه بر می‌گردد، عفونت و خونریزی در آنها بیشتر از مادرانی است که زایمان طبیعی داشته‌اند.
* در سزارین با اینکه تاریخ دقیق زایمان مشخص می شود، ولی ممکن است اشتباهی صورت بگیرد و بچه نارس به دنیا بیاید و به طور کلی میزان مرگ ومیر در کودکانی که با سزارین به دنیا آمده اند بیشتر از بقیه است.
* اگر در زایمان طبیعی موقع زایمان درد دارید، در سزارین، دردها تازه از بعد از زایمان شروع می شوند و شما را کلافه می کنند. گاهی این دردها تا ماهها با شما هستند و حتی ممکن است مزمن شده و تا سال‌ها رهایتان نکنند.
* در زایمان طبیعی به علت فشارهایی که به نوزاد وارد می شود، مایعاتی که در ریه اش جمع شده خارج می شود و تنفس برایش راحت تر می گردد ولی در سزارین این اتفاق نمی افتد و به دنبال آن مشکلات جدی تنفسی نوزاد را درگیر می‌کند.
* در زایمان سزارین، مدت زمان بستری شدن مادر در بیمارستان و در نتیجه هزینه‌ها به طور چشمگیری بالاتر است.
* نوزاد بعد از به دنیا آمدن باید بلافاصله در آغوش مادر قرار بگیرد. این مسئله هم از نظر روانی مهم است و هم برای تغذیه نوزاد از شیر مادر حیاتی است تا در اسرع وقت ترکیبات مغذی از شیر مادر به نوزاد برسد و از ایجاد عفونت در نوزاد جلوگیری شود. ولی در سزارین هم آغوشی مادر و کودک به خوبی انجام نمی شود.
* در جریان تولد طبیعی تغییرات هورمونی و سیستم بدنی نوزاد به وجود می آید که کودکان محصول سزارین از آن محرومند.
به این نکته توجه کنید:
بعضی از نوزادان بعد از تولد به مراقبت‌های ویژه نیاز دارند. این نوزادان اغلب برای به دنیا آمدن عجله داشتند و نارس محسوب می شوند. این بچه‌ها ممکن است در تنفس، هضم و جذب غذا و گرم شدن مشکل داشته باشند و لازم است چند روزی در دستگاه مراقبت‌های ویژه بمانند. بسیاری از نوزادان با زردی خفیفی به دنیا می آیند که پوست و سفیدی چشم‌هایشان را کمی زرد می کند. دلیل آن این است که کبد بچه نارس است و هنوز به درستی کار نمی کند. ولی لازم نیست نگران باشید چون این عارضه در اکثر مواقع بدون درمان از بین می رود. با این حال تعداد کمی از نوزادان به درمان با تابش نور‌های خاصی نیاز دارند که این درمان‌ها اکثراً در بخش نوزادان ارائه می شود. این دسته از نوزادان بیشتر اوقات خواب آلوده اند، به طوری که حتی برای غذا خوردن باید بیدارشان کرد.