دستاوردهای جام فجر دوومیدانی چه بود؟

پرونده‌ بیست و یکمین دوره مسابقات بین‌المللی دوومیدانی داخل سالن جام فجر در حالی بسته شد که این سوال پیش می‌آید آیا سطح این دوره از مسابقات راضی کننده بوده و چه دستاوردهایی از برگزاری این مسابقات به دست آمد؟

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، بیست و یکمین دوره مسابقات بین‌المللی دوومیدانی داخل سالن جام فجر در بخش مردان با حضور شش تیم خارجی و شش تیم داخلی در ۱۳ ماده برگزار شد. پاکستان، ارمنستان، لبنان، عمان، افغانستان، قرقیزستان شش تیم خارجی این رقابت‌ها را تشکیل می‌دادند و نفت تهران، ثامن الحجج (ع) خراسان رضوی ، استان تهران، مقاومت اهواز و ناشنوایان شش تیم داخلی حاضر در مسابقات بودند که در پایان، ۳۹ مدال توزیع شد که سهم پاکستان شش نشان طلا و نقره بود، ارمنستان و لبنانی که تنها با سه ورزشکار زن و مرد شرکت کرده بودند، هر کدام یک نشان برنز کسب کردند و مابقی مدال‌ها به دوومیدانی کاران ایرانی رسید.

البته این اتفاق را نمی‌توان به پای آمادگی بالای ورزشکاران ایرانی گذاشت، چرا که رکوردهای به دست آمده در این رقابت‌ها با رکوردهای ملی همخوانی نداشت. برای نمونه محمد ارزنده که در پرش طول با هفت متر و ۸۴ سانتی متر رکورددار این ماده در ایران است، در جام فجر نتوانست عملکردی بهتری از هفت متر و ۴۱ سانتیمتر داشته باشد. همچنین رکورد ۸۰۰ متر در ایران یک دقیقه و ۴۸ ثانیه و ۴۸ صدم ثانیه است، اما در این رقابت‌ها با وجود حضور شش دوومیدانی کار ایرانی، یک دونده پاکستانی آن هم با ثبت زمان یک دقیقه و ۵۳ ثانیه و ۲۴ صدم ثانیه بر سکوی نخست ایستاد که البته در سال گذشته رکورد این ماده با ثبت زمان یک دقیقه و۵۲ ثانیه و ۱۱ صدم ثانیه وضعیت بهتری داشت.

حال باید این سوال را پرسید که در واقع هدف از برگزاری این مسابقات چه بوده؟ تنها برای پر کردن تقویم ورزشی فدراسیون بود یا میدان دادن به دوومیدانی‌کاران؟ که در این صورت چرا تیمهای صاحب نام در رقابت‌ها حضور نداشتند؟ از سوی دیگر با وجود این که فدراسیون می‌داند ملی‌پوشان به تازگی تمرین‌های خود را آغاز کرده‌اند و در تمرینات بدنسازی قرار دارند، لزومی دارد که این مسابقات حتما در فصل زمستان برگزار شود؟

در واقع بهتر نیست فدراسیون سیاست خود را در برگزاری مسابقات جام فجر تغییر دهد و راهکاری برای افزایش سطح مسابقات پیدا کند. به طوری که جوایز و یا امتیازاتی را در نظر بگیرد که باشگاه‌ها و ورزشکاران با انگیزه بالاتری در رقابت‌ها حاضر شوند.

** سهم دوومیدانی کاران در افزایش سطح رقابت‌ها

در مسابقات شاهد بودیم تعدادی از ملی‌پوشان تنها به دلیل تعهدی که نسبت به باشگاه‌های خود داشتند در مسابقات جام فجر شرکت کردند بدون این که آمادگی لازم برای حضور در این رقابت‌ها را داشته باشند، حتی به گفته خودشان به این مسابقات به چشم یک جلسه تمرینی نگاه می‌کردند. با این حال از بالا نبودن سطح رقابت‌ها نیز گله‌مند بودند که باید بر آنها نیز خرده گرفت که با وجود این که می دانند باید در این رقابت‌ها شرکت کنند و از صرف هزینه‌های زیاد آگاهی دارند چرا با برنامه‌ریزی در مسابقات حاضر نمی‌شوند و مسابقات را جدی نمی‌گیرند؟ چه لزومی دارد که آنها به مسابقات جام فجر به چشم یک جلسه تمرینی نگاه کنند. البته ورزشکاران در قالب تیم باشگاهی در مسابقات جام فجر حاضر می‌شوند و این انتقاد متوجه باشگاه‌ها نیز هست که چرا با آماده کردن دوومیدانی کاران، رکورد مناسب خواستن از آنها و در نظر گرفتن امتیازاتی به افزایش سطح مسابقات کمک نمی‌کنند.

** نقش تماشاگر

تماشاگران می‌توانند به عنوان یک ابزار کمکی به هیجان و جذابیت مسابقات بیافزایند، متاسفانه در مدت دو روز برگزاری جام فجر اکثر حاضران در سالن را خود ورزشکاران حاضر در رقابت‌ها تشکیل می‌دادند.

به گزارش ایسنا، در حالی که در سراسر دنیا مسابقات دوومیدانی از جمله رقابت‌هایی است که با حضور پرشور تماشاگران برگزار می‌شود در ایران تعداد تماشاگران مسابقات دوومیدانی به زحمت به تعداد انگشت‌های دست می‌رسد، در این میان فدراسیون چقدر با رسانه ملی در تعامل بوده و مسئولان چه برنامه و راهکارهایی برای کشاندن مردم به سمت ورزش مادر داشته‌اند؟ بهتر نیست فدراسیون با دعوت از ورزشکاران نامدار این رشته و تقابل آنها با دوومیدانی کاران مردم را به سمت این مسابقات بکشاند. در واقع می‌توان این طور برداشت کرد که برای پایین بودن سطح رقابت‌ها تنها یک عامل نمی‌تواند مقصر باشد، بلکه مجموع عوامل به صورت حلقه‌های زنجیر به یکدیگر متصل هستند که در صورت حذف یکی از تاثیر سایر عوامل نیز خود به خود کاسته می‌شود.

به نظر فدراسیون دوومیدانی باید در سیاست خود برای برگزاری مسابقات بین‌المللی جام فجر تجدید نظر کند. در غیر این صورت اگر مسابقات جام فجر به همین روال به کار خود ادامه دهد ممکن است، جزء چند مدال که برای خود ملی‌پوشان نیز جذابیتی ندارد، چیزی به داشته‌های دوومیدانی کاران ایرانی اضافه نشود.