پرخاشگری کودکان و درمان آن

کودکان نسل امروز در دریایی از فیلم ها، بازی ها، داستان ها و مسابقه های تلویزیونی غرق شده اند اما پسر بچه ها و گاهی هم دختر بچه ها به تصاویر خشونت آمیز به دقت نگاه می کنند و با لذت بردن از قدرت شخصیت های داستانی یا قهرمانان مسابقه، صبح روز بعد همه آموخته های خود را در مدرسه روی همکلاسی های خود تمرین می کنند. در گذشته خشن ترین صحنه ها و داستان هایی که بچه ها می دیدند و می شنیدند، جنگ سپاهیان داستان های تاریخی بود اما امروزه خشونت و دعوای تن به تن را زیاد می بینند.

انواع نرم افزار های رایانه ای و روش های فیلمبرداری و تدوین فیلم ها، کلوزآپ های ملموسی را در اختیار کودکان قرار می دهند و کودک صحنه تیراندازی، شمشیر کشیدن، کتک کاری و دیگر اعمال وحشیانه را از نزدیک حس می کند.

عامل دیگری که باعث القای خشونت به بچه ها می شود به تصویر کشیدن قهرمان هایی قوی و خشن است که در تمام داستان یا بازی می توانند هرکس را که خواستند، از سر راه خود بردارند. نتایج تحقیقات نشان می دهند ۴۰ درصد صحنه های خشن فیلم ها و سریال ها، فقط به شخصیت های خوب داستان اختصاص دارند بنابراین کودک یاد می گیرد آدم های خوب قوی و خشن اند.

محققان دریافته اند هریک ساعت تماشای برنامه تلویزیونی خشن، خطر قلدرشدن کودک را در سنین ۱۱ ۶ سالگی، بین ۶ تا ۹ درصد افزایش می دهد و دختربچه هایی که چنین برنامه هایی را می بینند در آینده زنانی خشمگین و عصبی خواهند شد.

فیلم ها، بازی های رایانه ای و موسیقی های سبک جدید و غربی در افزایش خشم کودکان تاثیر دارند ولی می توان آنها را از دسترس کودک دور کرد. والدین می توانند با مراقبت بیشتر و قراردادن الگوهای سالم و بهتر برای فرزندشان، سلامت روانی او را تضمین کنند.

اما مساله این است که محدودیت های لازم را ایجاد نمی کنند و خودشان هم از این رسانه ها الگوبرداری می کنند بنابراین حتی اگر کودک را از تماشای تصاویر و فیلم ها و بازی های خشونت بار منع کنیم، خشونت را از بزرگ ترها یاد می گیرند. آنها بازیکن های محبوب فوتبال را می بینند که هنگام بازی ناگهان با یکدیگر گلاویز می شوند، رانندگانی که با یک تصادف کوچک یقه همدیگر را می گیرند یا درگیری های لفظی مردم یا اعضای خانواده و… کودک تمام این تصاویر را ضبط می کند.

۱- محدودیت هایی برای کنترل پرخاشگری وضع کنید و آنها را به اطلاع کودک برسانید.

۲- مدل های پرخاشگری را به حداقل برسانید.
می توانید از راهکارهای زیر استفاده کنید:

الف) ساعاتی را که کودک فیلم های خشونت آمیز تلویزیونی  می بیند، محدود کنید.

ب) فیلم  ها، تصاویر و روزنامه کودک را به دقت انتخاب کنید.

ج) الگوهایی را در اختیار کودک بگذارید که پرخاشگرانه نباشند.

ح)همراه کودک برنامه ای تلویزیونی  را ببینید و صحنه پرخاشگرانه آن را تفسیر کنید.

۳- همدلی را افزایش دهید. آگاهی کودک را نسبت به رنجی که بر اثر پرخاشگری او در افراد یا حیوانات به وجود می آید، افزایش دهید.

۴- رفتارهایی را که مغایر با رفتار پرخاشگرانه است، تقویت کنید.

۵- به جای کودک پرخاشگر، به کودکی که به وی پرخاش شده توجه کنید.

۶- نحوه ی ارتباط کودک را با افرادی که با او زندگی می کنند، مورد بررسی قرار دهید.

۷- اگر قرار است کودک به دلیل رفتار خشونت آمیزش تنبیه شود، بهتر است به طریقی باشد که منجر به حمله انتقامی و تلافی جویانه از طرف کودک نشود.

۸- فرصت تخلیه هیجانات را برای کودک فراهم کنید.

۹- مباحث گروهی یا خانوادگی را که تأکید بر همکاری با دیگران دارد، به کار گیرید.

۱۰- همکاری، مسئولیت  و پیگیری مسائل مورد علاقه را با دادن مسئولیت به کودکان تشویق کنید.

۱۱- برای مهارِ رفتار کودکان، فنون محروم سازی ممکن است تا حدودی مفید واقع شود. بنابراین رفتارهای پسندیده را به وضوح تشریح کنید و پاداش ها و کیفرهای آنها را بیان نمایید.

۱۲- فعالیت های ساعتی او را در صورت امکان با شرکت کودکی دیگر طراحی کنید.

۱۳- از تنبیهات بدنی پرهیز کنید.

۱۴- علت رفتار پرخاشگرانه وی را بیابید.

۱۵- ثبت وقایع روزانه، بازی درمانی، بازی های جالب، جمله سازی و گوش دادن فعال ممکن است به عنوان کمکی در جهت درک کودکان خشن به کار گرفته شود.

۱۶- به کودک بفهمانید که با هر رفتار خشونت  آمیز، خود را از شما بیشتر دور می کند.

۱۷- از کودک پرخاشگر بخواهید الگوی مطلوبی برای خود بیابد و فهرستی از رفتارهای الگو را در کوتاه مدت اجرا نماید.

۱۸- با کودک قرارداد رفتاری ببندید تا برای رفتارهای مطلوبش جایزه دریافت کند و نتیجه اعمال نامطلوبش را ببیند.