تغذیه چه نقشی در پوسیدگی دندان دارد؟

مایعات به سرعت از دهان شسته مى شوند و قابلیت چسبندگى کمترى دارند و بالعکس مواد غذایى جامد مانند کراکر، چیپس، شیرینى ها و دانه هاى خوشبو کننده دهان که حاوى قند هستند موجب افزایش زمان تماس دهان با قند مى شود.شکل و فرم ماده غذایى و پایدارى آن نقش مهمى در میزان پوسیدگى و کاهش PH دارد. شکل و فرم ماده غذایى مشخص کننده مدت زمان تماس آن در دهان با دندان ها است که تاثیرگذار بر مدت کاهش PH یا روند تولید اسید است.
نقش تغذیه در پوسیدگی دندان کودکان
قوام ماده غذایى بر چسبندگى آن موثر است. مواد جویدنى مانند آدامس گرچه حاوى میران قند بالایى است ولى تحریک تولید بزاق، چسبندگى کم نسبت به مواد جامد یا غذا هاى چسبنده مثل اسنک ها و کراکرها و چیپس ها که ساکاروز کمى دارند، از ضرر کمترى برخوردارند. مواد غذایى حاوى درصد فیبر بالا به علت اینکه کربوهیدرات تخمیر شونده کمى دارند نیز متوقف کننده پوسیدگى هستند مانند پاپ کورن (ذرت بوداده) و سبزیجات خام.

آشامیدنی ها و تعداد وعده های غذایی با تاثیر بر روی میکروب های موجود در دهان، نقش مهمی را در تکامل دندان، لثه، نسوج و ساختار استخوانی محیط دهان و همچنین پیشگیری از انواع بیماری های دهان ایفا می کنند که عمدتاً این تاثیرات به شکل سیستمیک است.

کمبود ویتامین های B۱۲،C و ریبوفلاوین ، فولات و مواد معدنی مثل روی ، آهن، در کاهش روند ترمیم نسوج دهانی موثر است. به همان نسبت که کمبود مواد یاد شده در شکل گیری و سلامت دهان موثر است، متقابلاً شکل و سلامت حفره ی دهان نیز در دریافت مواد فوق و استفاده از آنها نقش دارد؛ به عبارتی می توان گفت این دو وضعیت به گونه ای به هم وابسته اند.

بیماری های دهان عمدتاً در پی پوسیدگی دندان ها ایجاد می شود. فقدان یک یاچند دندان و یا بی دندانی کامل در سنین بالای ۶۵ سال رایج است که این مشکل تاثیر بسزایی در تغذیه ی این دسته از افراد دارد و علاوه بر آن باعث اختلال در رشد، تکامل، بقا و ساختار حفره دهانی می شود.

جزئیات اشاره شده در ذیل بخشی از این مشکلات را مطرح می سازد.

بیماری های پریودنتال به صورت یک بیماری موضعی و سیستمیک محسوب می شود. کمبود موادی مانند ویتامین های A، C، E، فولات و بتاکاروتن و املاح معدنی چون کلسیم ، فسفر و روی در ایجاد بیماری یاد شده نقش موثری دارند.

سرطان دهان که اغلب در اثر استفاده ی بیش از حد تنباکو و الکل رخ می دهد، از سویی باعث افزایش نیاز به کسب انرژی و مصرف مواد غذایی در بیمار می شود و از طرف دیگر در خوردن و تغذیه ی بیمار مشکلاتی را به وجود می آورد که عمدتاً می تواند ناشی از روش های درمانی مانند جراحی ها، رادیوتراپی، شیمی درمانی و سایر موارد درمانی باشد.

از بیماری های حاد و مزمن دیگری که می تواند در توانایی خوردن فرد، تاثیر منفی داشته باشد می توان به دیابت کنترل نشده اشاره کرد که توام با سندرم سوزش زبان، برفک و خشکی دهان است. همچنین مشکلات دهانی می تواند ناشی از نقص سیستم ایمنی بدن مانند ایدز باشد.

● نقش تغذیه در تکامل دندان ها
تکامل دندان های شیری در ماه دوم و سوم جنینی آغاز می شود و معدنی شدن آنها از ماه چهارم جنینی تا دهه ی اول زندگی فرد ادامه دارد. مواد غذایی که جنین از بدن مادر دریافت می نماید، نقش موثری در تشکیل و تکامل ساختار دندان ها در مرحله قبل از رویش آنها دارد.

تشکیل دندان ها با معدنی شدن ماتریکس پروتئینی آنها همراه است. در عاج دندان، پروتئین به صورت الیاف کلاژن است که برای ساخت آنها وجود ویتامین C ضروری است. ویتامین D جزء اساسی جهت تشکیل بلورهای هیدروکسی آپاتیت از کلسیم و فسفر است.

فلوراید نیز با اضافه شدن روی بلورهای هیدروکسی آپاتیت، لایه ی مقاوم به پوسیدگی را روی دندان ها ایجاد می کند.

تغذیه و رژیم غذایی در تمام مراحل تکامل، رویش و بقای دندان موثر است. پس از رویش دندان، تغذیه نقش موثر و مداومی در تکامل، تقویت و معدنی شدن مینا و بقیه ی اجزای دندان دارد.

نقش موضعی مواد غذایی مصرفی به ویژه کربوهیدرات ها و دفعات مصرف غذا را نباید فراموش کرد که در پی آن باکتری های دهان باعث تولید اکسیدهای آلی از این مواد غذایی و در نتیجه پوسیدگی دندان ها می شوند.

در طول زندگی فرد رژیم غذایی نقش موثری را در دندان ها، استخوان ها، پایداری نسوج دهان و مقاومت در مقابل عفونت و افزایش عمر دندان ها دارد.

یکی از مهمترین عوامل ایجاد پوسیدگی دندانی مواد قندی می باشند .

میکروبهای موجود در داخل دهان مواد قندی را تجزیه کرده و تولید اسید می نمایند که اسید حاصله مواد معدنی مینای دندان را تخریب نموده و باعث ایجاد پوسیدگی میگردند

هر چه زمان تماس مواد قندی با محیط دهان بیشتر باشد تخریب بیشتری صورت می گیرد بنابراین مواد شیرین چسبنده نظیر شکلات ، تافی اثرات تخریبی بیشتری دارند .

شیرین کردن غذای کودکان باعث عادت نمودن حس چشائی کودک به مواد قندی شده و کودک در سنین بالاتر علاقه بیشتری به مصرف مواد قندی و شیرین نشان میدهد

در تغذیه کودکان به نکات ذیل دقت فرمائید
ـ از دادن شیر به کودکان در هنگام خواب تا حد امکان خودداری کنید.
ـ استفاده از شیشه شیر را پس از یکسالگی قطع کنید.
ـ از اضافه نمودن قند به محتویات شیشه شیر خودداری کنید.
ـ از مصرف مواد شیرین در بین وعده های غذائی کودک جلوگیری کنید
ـ به کودکان بیاموزید در صورت مصرف مواد قندی دهان خود را با آب شستشو دهند .
ـ برای افزایش استحکام دندان به کودکان توصیه کنید از فراورده های حاوی فلوراید ( خمیر دندان ) دهانشویه حاوی فلوراید استفاده نمائید .
ـبه کودکان خود بیاموزیم بعد از هر وعده غذا و شب قبل از خواب مسواک بزنید .
ـ والدین بهترین الگو برای رفتار تغذیه ای کودک در جهت حفظ سلامت دهان و دندان می باشند .
ـ برای جلوگیری از پوسیدگی دندان تا آنجا که ممکن است از مصرف مواد قندی خودداری کنید .
ـ سعی کنید به جای شیرینی از میوه و سبزیجات تازه مانند کاهو، هویج استفاده کنید ـ تعداد دفعات مصرف مواد قندی را به حداقل برسانید.
ـ برای سالم ماندن دندانها حداقل هر ۶ ماه یکبار به دندانپزشک مراجعه نمائید.
ـ از شکستن مواد غذائی سخت نظیر گردو ـ فندق با دندان خودداری کنید.
ـ همیشه سعی کنید همراه فرزند خود دندانهایتان را مسواک بزنید .

با برنامه ریزى مناسب و بهداشت مناسب دهان و دندان و یک رژیم غذایى متعادل، خطر پوسیدگى زایى به شدت کاهش مى یابد. اعمالى که باید از آنها پرهیز کرد عبارتند از استفاده از نوشیدنى هاى گازدار طى دوره هاى ممتد، خوردن متناوب غذا هاى سبک و نگه داشتن مقادیر زیادى از مواد قندى یا آب نبات هاى خوشبو کننده دهان طى دوره هاى ممتد.

دارو هاى جویدنى یا مایع بدون نسخه پزشک و ترکیبات ویتامینه هم ممکن است مواد قندى داشته باشند مانند ویتامین C که قند موجود در اسید آن موجب پوسیدگى دندان مى شود و خواندن دقیق برچسب به منظور جلوگیرى یا کاهش استفاده از چنین محصولاتى مهم است.

کربوهیدرات هاى قابل تخمیر مانند آب نبات، بیسکویت ها، کلوچه، چوب شور و چیپس بایستى همراه وعده هاى غذایى خاصى خورده شود. یک تکه پنیر در یک وعده غذایى نمونه اى از تدبیر هاى کاهش پوسیدگى دندان است.

چیپس ها و بیسکویت هاى سبک، میوه ها و آب میوه ها احتمالاً نسبت به همتا هاى چربى دار خود از تراکم قندى بیش ترى برخوردارند. اعمال مربوط به بهداشت دهان و دندان از قبیل مسواک زدن و دهان شویى و جویدن آدامس بدون قند بعد از خوردن غذا مى تواند خطر پوسیدگى دندان را کاهش دهد.

ترکیب کردن میوه ها و پنیر در وعده هاى غذایى موجب کاهش پوسیدگى زایى غذا هاى مذکور مى شود.