برخی از والدین معمولاً درباره لزوم خوابیدن جدای فرزندان با والدین، نحوه بر خورد و مشکلات آن سوال می کنند و با این مساله درگیراند. باید اجمالا بدانید کودکانی که جدا می خوابند، خود یاری و اعتماد به نفس بیشتری دارند. کودکانی که با والدین می خوابند، ترسشان بیشتر است. اعتماد به نفسشان کمتر است. خودیاری و دیگر یاریشان کمتر است.
معمولا کودکان به خوابیدن در کنار والدین خود عادت کردهاند و به همین دلیل تغییر مکان خواب یکی از بزرگترین معضلات پرتنش بسیاری از والدین و فرزندان است.
اغلب این جدایی با مقاومت کودک و اصرار والدین روبهرو شده و منجر به بروز رفتارهای نامطلوب میشود. گاهی اوقات در این جدال، برخی از والدین مستاصل میشوند و برای رهایی از ناراحتی، در مقابل کودک کوتاه میآیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن کنار آنها آزاد میگذارند و احساس میکنند شاید اینکار به نفع کودک باشد، در حالی که روانشناسان معتقدند حضورکودک تا سن سه سالگی در کنار والدین جایز است و از آن زمان به بعد با توجه به شرایط روحی و خلقی کودک و رعایت اصول و نکات تربیتی خاصی باید مقدمات تنها خوابیدن کودک را مهیا کرد.
برای جدا خواباندن کودک, اتاق خواب او را به محل خوشایندی برایش تبدیل کنید
۴ـ مقوایی با رنگ جذاب و زیبا، در اتاق خواب نصب کنید و عکس کودک را روی آن بچسبانید. همچنین برچسبهای مورد علاقه کودکتان را تهیه کنید یا همگام با کودک، تعدادی اشکال کارتونی یا هر شکل دلخواه را، نقاشی و آنها را رنگ کنید. با کودک قرار بگذارید هر شبی که جداگانه و در اتاق خواب خود بخوابد، صبح روز بعد میتواند یکی از آن اشکال را بهعنوان نشانه موفقیت خود بر روی مقوا بچسباند. هنگامی که تعداد نشانها به ۱۰ عدد رسید، برای کودک هدیهای تهیه کنید. البته لازم است به مرور زمان، تعداد نشانها را افزایش و تعداد تشویقها را کاهش دهید تا این امر در درون کودک نهادینه شود.
۵ ـ مرحله به مرحله کودک را به خوابیدن در رختخواب خود تشویق کنید. در مرحله اول بهتر است کودک در رختخواب خود در اتاق والدین بخوابد، سپس با گذشت اندک زمانی و به طور تدریجی، این فاصله را بیشتر کنید تا این که کودک به اتاق خود منتقل شود.
۶ ـ در ساعات اولیه خواب در اتاق کودک حاضر باشید. تنها خوابیدن، خود منبع ترس، استرس و فشار روانی است، شدت آن را با تنها فرستادن کودک به اتاق خواب بیشتر نکنید. حضور والدین در اتاق، باعث آرامش روانی کودک میشود و به او این اطمینان را میدهد که اتاق خواب وحشتی ندارد و هر زمان که لازم باشد والدین در کنار او خواهند بود. ۱۰ تا ۳۰ دقیقه قبل از خواب را به او اختصاص دهید. در آرامش با او گفتوگو کنید؛ برایش قصه بگویید یا کتاب بخوانید و حتی میتوانید او را نوازش کرده و ماساژ دهید. البته چند دقیقه پیش از ترک اتاق، زمان رفتنتان را به او گوشزد کنید؛ مثلا بگویید: «دو صفحه از کتاب داستان باقی مانده، آرام آرام، چشمان زیبایت را ببندد و آماده خوابیدن شو.»
۷ـ چنانچه کودک تنها نخوابد یا چندبار از خواب بیدار شود و به رختخواب والدین بازگردد، در اینجا قاطعیت والدین بویژه مادر الزامی است. در چنین موقعیتی با آرامش و همراه نوازش، با کودک صحبت کنید و آرام آرام او را متقاعد کنید که به اتاق خود بازگردد. همراه او به اتاق بازگردید تا هنگام خوابیدن کنار او باشید. حواستان باشد هرگز زحمات چند روزه یا چند ماهه خود را با یک مرتبه خواباندن کودک در رختخواب خود هدر ندهید؛ هرگز پس از جدایی، اجازه ندهید کودک در رختخواب شما بخوابد. چنانچه به هر دلیلی مجبور به خواباندن کودک در کنارتان شدید، به اتاق خواب کودک بروید و در کنار او البته با فاصله بخوابید.
نکات مهم:
۱ـ تغییر مکان خواب کودک یکشبه امکانپذیر نیست. برای کاهش آسیب این مساله، باید بسیار صبور باشید و در برابر رفتارهای او تحکمی عمل نکنید.
۲ـ هیچ گاه برای ایجاد این عادت جدید متوسل به تنبیه نشوید. این امر نه تنها عواقب منفی بسیار زیادی دارد بلکه ممکن است کودک را در معرض ابتلا به اختلالات خواب قرار دهد.
۳ـ از نشان دادن حساسیت زیاد یا تحقیر و تمسخر کودک بشدت اجتناب کنید. اجازه دهید کودک احساسات خود را بیان کند، آنها را خوب بشنوید و با پذیرش حقیقت ترسهای او، روشهای مواجهه مناسبی را به او پیشنهاد دهید.