هنگامی‌که هر یک از شرایط زیر وجود داشته باشد، بایستی انتخاب اندازه بیرینگ با توجه به اثرات احتمالی تغییر شکل دائمی، براساس میزان بار استاتیکی که می‌تواند تحمل کند، صورت پذیرد:

• بیرینگ تحت چرخش و بارهای سنگین پیوسته یا نوسانات شدید بار قرار می‌گیرد.
• بیرینگ در شرایط زیر بار، حرکات نوسانی کندی ایجاد می‌کند.
• بیرینگ علاوه بر تحمل بار و طی زمان خستگی طبیعی، باید به طور موقت نوسانات شدید بار را نیز تحمل کند.
• بیرینگ زیر بار با سرعت کم می‌چرخد (η<10 r/min) و برای یک طول عمر محدود و معین مورد استفاده قرار می‌گیرد. در چنین حالتی، معادلات موجود برای محاسبه طول عمر اولیه، برای بار تحمل دینامیکی معادل P، چنان میزان کمی از بار اولیه جنبشی C ارائه می‌دهد که بیرینگی که براساس معادله عمر خستگی انتخاب می‌شود، در عمل با باری بیش از حد مجاز مواجه می‌شود.

در چنین شرایطی، تغییر شکل حاصل می‌تواند شامل له شدگی بر روی عناصر چرخنده (ساچمه‌ها) و یا
فرو رفتگی در شیار حرکت ساچمه‌ها (ریس) باشد. فرو رفتگی‌ها ممکن است در فواصل نامنظم در اطراف شیار حرکت ساچمه‌ها (ریس) بوجود بیاید یا به طور منظم در فواصلی که ساچمه‌ها با ریس تماس داشته‌اند به وجود بیاید. بیرینگ ساکن یا بیرینگ‌هایی که به طور آهسته در حال حرکت نوسانی هستند و زیر بارهایی قرار دارند که برای ایجاد تغییر شکل دائمی به اندازه کافی بزرگ هستند، در معرض چرخش مداوم، با سطح بالایی از لرزش و اصطکاک مواجه هستند. همچنین امکان دارد، لقی داخلی این بیرینگ‌ها افزایش یافته و محفظه نگه‌دارنده (هوزینگ) و یا حتی شافت تحت تاثیر و یا آسیب قرار بگیرد.

محاسبه بار استاتیکی ( بار ایستا یا ساکن)

بار اولیه استاتیک C₀ بنابر استاندار ISO 76 به مقدار باری اطلاق می‌شود که منجر به مقدار معینی از تنش تماسی در مرکز تماس عنصر غلطنده (ساچمه) با مسیر حرکت (ریس) که بالاترین میزان از بار و فشار را تحمل می‌کند. مقادیر تنش تماسی:

• ۴۶۰۰ مگاپاسکال برای بلبرینگ‌های خودتنظیم
• ۴۲۰۰ مگاپاسکال برای انواع دیگر بلبرینگ
• ۴۰۰۰ مگاپاسکال برای انواع رولبرینگ‌

این مقادیر تنش باعث تغییر شکل دائمی عناصر غلطنده (ساچمه) و شیار حرکت (ریس) می‌شود که تقریباً ۰،۰۰۰۱ قطر ساچمه است. بارها برای بیرینگ‌های شعاعی کاملاً شعاعی و برای بیرینگ‌های محوری کاملاً محوری، و برای بیرینگ‌های کف گرد بارها مرکزی هستند.

بار تحمل ساکن معادل

بارهای شعاعی و محوری که قرار است در رابطه با بار استاتیک اولیه C₀ ارزیابی شوند، باید به بار تحمل ساکن معادل تبدیل شوند. این به عنوان بار فرضی تعریف می‌شود که در صورت اعمال، مشابه همان میزان حداکثر باری که عناصر غلطنده در شرایط واقعی باید تحمل کنند، است. از این معادله عمومی بدست می‌آید:

P₀ = X₀ F_r + Y₀ F_a

 = P₀بار تحمل ساکن معادل (kN)

 = F_r بار تحمل شعاعی حقیقی (kN)

 = F_aبار تحمل محوری حقیقی (kN)

 = X₀ضریب بار شعاعی برای بیرینگ

 = Y₀ ضریب بار محوری برای بیرینگ

در معادله، از مقادیر بار شعاعی و محوری برای حداکثر فشار بار ممکن، استفاده کنید. اگر بار متفاوت است، ترکیبی را که بیشترین مقدار P₀‌ را ایجاد می‌کند، در نظر بگیرید.