نایت ملودی » سلامت » بعد از زایمان چه مشکلاتی برای زنان باردار بوجود می آید

زایمان یکی از حساس ترین مراحل زندگی مادران می باشد. این مرحله دارای خطرات زیادی برای مادر و فرزند می باشد.زایمان می تواند مشکلات عدیده ای را برای مادران بوجود آورد که سلامت آنها را به مخاطره بیاندازد.

خونریزی پس از زایمان:
خانم‌ها اغلب در حدود ۵/۰ لیتر خون در حین زایمان طبیعی از دست می‌دهند که این مقدار در زایمان سزارین به ۲ برابر می‌رسد. چنانچه از این مقادیر افزایش پیدا کند امری غیرطبیعی محسوب می‌گردد و فرد باید به پزشک مراجعه کند.

 

زایمان
علل خونریزی غیر طبیعی:
۱٫ خوب جمع نشدن رحم: اولین حدس پزشک بر عدم جمع شدن مناسب رحم است. در واقع رحم برخلاف سایر نقاط بدن می‌تواند خونریزی را کنترل کند.
رحم برای جلوگیری از خونریزی، حالت انقباض به خود می گیرد. با فشرده شدن رحم، رگ‌های خونی موجود در آن نیز تحت فشار قرار می گیرند و مقطع آن‌ها که در اثر جدا شدن جفت (و یا کنده شدن بافت‌های رحمی در هنگام پریود) بریده شده، بسته می شوند و بدین ترتیب خونریزی مهار می شود. به همین علت است که خونریزی پس از زایمان و یا عادت ماهانه زنان مبتلا به مشکلات انعقادی نیز بدون هیچ مشکلی بند می آید. اگر به هر دلیلی مثلاً پر بودن و اتساع بیش از حد مثانه و … رحم نتواند به خوبی سفت و منقبض شود، نمی تواند خونریزی خود را بند بیاورد.
پزشک شما را معاینه کرده و پس از تشخیص علت جمع نشدن رحم، به درمان آن می پردازد.
۲٫ صدمات مامایی: صدمات و پارگی‌ها نیز می توانند علت خونریزی غیر طبیعی پس از زایمان باشند. پزشک پس از معاینه دهانه رحم، واژن و بخیه شما، در صورت وجود پارگی، آن را ترمیم می نماید.
۳٫ باقی ماندن بقایای جفت: باقی ماندن تکه‌هایی از جفت در داخل رحم، حدسی است که پزشک در صورت طبیعی بودن معایناتی که در بالا ذکر شد، می زند. بنابراین رحم شما را تخلیه و پاکسازی می کند.
۴٫ علل دیگری برای خونریزی غیر طبیعی بعد از زایمان وجود دارند که بسیار نادرند و در این جا به آن نمی پردازیم.
علل و درمان خونریزی غیرطبیعی در دوران نفاس
ممکن است در ۱ تا ۲ هفته اول پس از زایمان خونریزی غیرطبیعی رخ بدهد. در صورت بروز این مشکل به پزشک مراجعه کنید.
۱٫ دیر جمع شدن رحم : این مشکل، خود را با قطع نشدن ترشحات واژینال و یا خونریزی نامنظم و مکرر رحمی و یا حتی خونریزی شدید نشان می دهد. در صورتی که پزشک پس از معاینه تشخیص دهد که روند جمع شدن رحم به کندی صورت می گیرد، به صورت سرپایی یا بستری داروهای منقبض کننده رحم را برای شما تجویز خواهد کرد.
۲٫ باقی ماندن بقایای جفت : ممکن است در زمان زایمان، جفت به طور کامل از رحم جدا نشده و تکه ای از آن به صورت چسبیده به دیواره داخلی رحم باقی مانده باشد. اگر ظرف یکی دو هفته اول بعد از زایمان، این توده از رحم کنده شود منجر به خونریزی تند و سریعی می گردد. پزشک داروهای جمع کننده رحم را تجویز خواهد کرد و اگر داروها موثر نبودند، انجام کورتاژ قدم بعدی درمان است.
۳٫ عفونت رحم : علاوه بر خونریزی غیر طبیعی، ترشحات واژینال نیز بد بو می شوند و یا ممکن است احساس کنید که خونریزی شما بوی بدی دارد. در این گونه موارد پزشک حتما آنتی بیوتیک تجویز خواهد کرد.
 تب
اگر در فاصله روز دوم تا دهم پس از زایمان، به مدت ۲ روز پشت سر هم دچار تب شدید، احتمالا به “تب نفاسی” دچار گشته اید و باید فوراً به پزشک مراجعه نمایید. تب ۲۴ ساعت اول مهم نیست و معمولاً به دلیل عفونت اتفاق نمی افتد.
پزشک شما را معاینه کرده و آزمایش‌‌هایی برایتان درخواست می کند و با توجه به نتیجه آزمایش‌ها مشکل را شناسایی کرده و درمان می نماید.
علل و درمان تب نفاسی
۱٫ عفونت رحمی : شایع ترین عفونت دوران نفاس می باشد.
عوامل مستعد کننده :
* در صورتی که زایمان شما به طریق جراحی (سزارین) صورت گرفته باشد، احتمال ابتلا به عفونت رحمی پس از زایمان افزایش می یابد.
* اگر زایمان طبیعی شما بیشتر از ۱۲ ساعت طول کشیده باشد و یا اگر سزارین شده اید جراحی شما به طول بینجامد، ممکن است به این عفونت مبتلا گردید.
* اگر از سوراخ یا پاره شدن کیسه آب تا زمان زایمان، بیشتر از ۲۴ ساعت گذشته باشد، احتمال خطر بالا می رود.
* در صورتی که قبل از زایمان و در اتاق درد، مکرراً تحت معاینه داخلی قرار گرفته باشید در معرض خطر ابتلا هستید.
* انجام مقاربت در زمانی نزدیک به تاریخ زایمان، احتمال خطر ابتلا را در شما بالا می برد.
* اگر در طی بارداری و به خصوص قبل از زایمان، عفونت زنانگی درمان نشده داشته‌اید، خطر ابتلا به عفونت رحمی پس از زایمان، شما را تهدید می کند.
علائم :
در صورت ابتلا به عفونت رحم دچار تب، درد زیر شکم، ترشحات بدبو و حساسیت رحم می شوید که در این میان تب مهم‌ترین علامت بوده و با شدت عفونت رابطه مستقیم دارد؛ یعنی هر چه تب بالاتر باشد نشان می دهد که عفونت شدیدتر است.
احتمالا دچار علائم عمومی مانند ضعف و بی حالی نیز خواهید شد.
درمان :
اگر عفونت خفیف باشد ممکن است پزشک برای شما فقط آنتی بیوتیک خوراکی در منزل تجویز کند. در غیر این‌صورت باید بستری شوید و تحت درمان با آنتی بیوتیک‌های تزریقی قرار بگیرید.
عوارض ابتلا به عفونت رحم :
عفونت محل سزارین روی رحم و نیز ابتلای اعضای مجاور رحم مانند لوله‌ها، از شایع ترین عوارض عفونت رحم هستند.
۲٫ عفونت محل بخیه زایمان طبیعی : این عفونت معمولاً سطحی و خفیف است.
علائم :
درد، ترشح چرک از بخیه‌ها، تب، قرمزی و تورم محل و در مواردی که عفونت شدید باشد حتی ممکن است بخیه‌ها از هم باز شوند.
درمان :
در موارد خفیف پزشک با آنتی بیوتیک خوراکی و مسکن شما را به منزل خواهد فرستاد. ضمن رعایت بیشتر ناحیه تناسلی می توانید روزی چند نوبت و هر بار برای دقایقی در لگن آب ولرم و بتادین بنشینید و سپس موضع را خشک نموده و با سشوار یا چراغ مطالعه، به نحوی که در بخش “نفاس” گفته شده است، محل بخیه‌ها را گرم نمایید. این کار به افزایش جریان خون در ناحیه تناسلی و در نتیجه بهبود سریع‌تر بخیه‌ها کمک می کند.
در موارد شدیدتر شاید نیاز باشد که بستری شوید و در بیمارستان آنتی بیوتیک دریافت نمایید.
مورد بسیار نادری نیز وجود دارد که در آن نواحی اطراف بخیه‌ها نیز گرفتار عفونت شده و پزشک ناچار است طی یک جراحی، بافت‌های مرده و از بین رفته را برداشته و سپس آنتی بیوتیک تجویز کند. این مشکل شایع نیست و احتمال دارد فقط در افراد مبتلا به دیابت پیشرفته و نیز نقص سیستم ایمنی و آن هم در صورت رعایت نکردن توصیه‌های پزشک، اتفاق بیفتد.
۳٫ عفونت ریه : گاهی اوقات در یکی دو روز اول پس از سزارین (اگر سزارین طی بیهوشی عمومی انجام شده باشد) ممکن است مادر دچار تب و اختلال در تنفس شود. پزشک با انجام معاینه و گرفتن عکس رادیولوژی تشخیص می دهد و آنتی بیوتیک تجویز می کند.
۴٫ عفونت کلیه : پس از زایمان به دلایل مختلفی، مثانه حس خود را از دست می دهد و سبب می شود علیرغم تجمع ادرار، شما احساس ادرار کردن نداشته باشید و آن را تخلیه نکنید. همین موضوع باعث افزایش ریسک ابتلا به عفونت‌های ادراری می گردد.
علائم :
عفونت در یکی دو روز اول محدود به مثانه و ادرار است و در صورت عدم درمان، از روز سوم به بعد به کلیه‌ها نیز سرایت می کند. پس اگر بعد از زایمان احساس کردید نمی توانید ادرار کنید حتماً به پزشک اطلاع دهید. زیرا تب معمولاً در صورتی بروز می کند که عفونت به کلیه‌ها رسیده باشد وگرنه علامت اولیه، همان احتباس ادرار است.
درمان :
پزشک از طریق آزمایش ادرار و اگر کلیه نیز گرفتار شده باشد، علاوه بر آزمایش، از طریق معاینه مشکل را تشخیص داده و آنتی بیوتیک تجویز می کند.
۵٫ عفونت پستان : اگر در پستان، شیر تجمع پیدا کند (مسدود شدن یکی از مجاری شیری) یا پستان دچار احتقان شود، باکتری‌ها شروع به رشد می کنند. همچنین ممکن است باکتری‌ها از طریق زخم (ترک) نوک پستان به داخل راه پیدا کنند و رشد و تکثیر پیدا کنند.
علائم :
عفونت پستان معمولاً در هفته سوم و چهارم بعد از زایمان بروز می کند و اغلب یکی از پستان‌ها را درگیر می کند. پستان مبتلا قرمز و متورم شده درد و حساسیت دارد. تب بالا، لرز و ضعف و بی حالی از علائم دیگر هستند.
درمان :
پزشک در موارد خفیف آنتی بیوتیک خوراکی تجویز می کند. ولی اگر عفونت شدید باشد و یا تبدیل به آبسه گردد، شما بستری شده و در بیمارستان آنتی بیوتیک دریافت می کنید.
قدم بعدی در درمان، تخلیه مکرر پستان است که اگر عفونت پستان خفیف باشد می توانید این کار را با شیر دادن به کودک انجام دهید. کودک ممکن است تمایلی به شیر خوردن نشان ندهد؛ دلیل آن تغییر طعم شیر نیست بلکه پستان سفت و محتقن به خوبی در دهان او قرار نمی گیرد.
تا بهبودی کامل از سوتین مناسب نیز استفاده نمایید و استراحت نسبی داشته باشید.
از تب بر و مسکن‌های مجاز در دوران شیردهی، می توانید برای کنترل تب و لرز و درد استفاده کنید.
اگر عفونت پستان به موقع درمان نشده و تبدیل به آبسه گردد، از طریق جراحی تخلیه می شود و آنتی‌بیوتیک برایتان تجویز می گردد.

نظرات
نام و نام خانوادگی  
آدرس ایمیل  
آدرس سایت