مراجع راجب آب خوردن روزه دار چه نظری دارند؟

آیت الله خامنه ای: انسان نمی‌تواند بخاطر ضعف و تشنگى، روزه را بخورد ولی اگر ضعف و تشنگى او به اندازه‌‌ای است که معمولاً نمی‌شود آن را تحمل کرد، در این صورت هر وقت به حرج افتادند مى‌توانند افطار نمایند ولى تا در حرج واقع نشده‌اند، نباید روزه را باطل کنند.

آیت الله مکارم شیرازی: اگر روزه دار به اندازه اى تشنه شود که طاقت تحمّل آن را ندارد و یا ترس بیمارى و تلف داشته باشد، مى تواند به اندازه ضرورت آب بنوشد، ولى روزه او باطل مى شود و اگر ماه رمضان باشد باید بقیّه روز را امساک کند.

آیت الله سیستانی: ضعف به تنهایى مجوز روزه خوارى نیست هرچند شدید باشد ، مگر این که موجب مشقت (سختی زیاد) باشد که در این صورت خوردن یا آشامیدن به مقدار ضرورت جایز است و باید بعد از آن قضا نماید.

آیت الله بیات زنجانی: با استناد به موثقه عمار و روایت مفضل ابن عمر از امام صادق(ع) که در باب ١۶ وسائل الشیعه از ابواب “من یصح منه الصوم” آمده است، کسانی که روزه می گیرند ولی تاب و تحمل تشنگی را ندارند، فقط به اندازه‌ای که جلوی تشنگی‌شان را بگیرد می توانند آب بنوشند و در این حالت روزه‌شان باطل نبوده و قضا هم ندارد.»

حکم آشامیدن سهوی آب:
چنانچه فردی هنگام روزه (واجب،مستحب، قضا) سهوا آب بنوشد، روزه ی او چه حکمی دارد؟
پاسخ: خوردن و آشامیدن از روی سهو و فراموشی روزه (چه مستحب و چه واجب) را باطل نمیکند.

روزه دار در چه شرایطی می تواند آب بنوشد؟
تنها در دو صورت خوردن آب در ماه رمضان ممکن خواهد بود؛
۱. روزه‌دار مبتلا به بیماری عطش باشد و نتواند روزه را ادامه بدهد. در این صورت می‌تواند به اندازه‌ای که عطشش برطرف شود آب بنوشد.
۲. روزه‌دار دچار عطش مستولی و مفرط شود به طوری که به حالت اغما برسد. در این صورت هم می‌تواند به اندازه‌ای که از این حالت خارج شود آب بنوشد.

در این دو حالت روزه‌دار می‌تواند بعد از رفع تشنگی روزه خود را ادامه بدهد، اما باید بعداً روزه خود را قضا کند، ولی کفاره روزه بر او واجب نمی‌شود؛ بنابراین تنها در دو حالت بالا اگر در حین روزه‌داری آب بخورید تنها قضای روزه برای شما واجب می‌شود و نباید کفاره بدهید.